They told me the planet has nerve endings curated by KUĆĆA collective

„Rekli su mi da planeta ima nervne završetke”, istražuje metode rušenja dominantnih sistema stvarnosti prihvatanjem iracionalnih, magijskih i sakralnih okvira. To su prakse koje iskopavaju prostorno-vremenske kontingencije u kojima se prošli, sadašnji i budući principi stvarnosti prepliću, i koje putuju kroz suprotstavljene stvarnosti: od sakralnog ka sekularnom, od magijskog ka tehnološkom – i nazad.

Motivisan sujeverjima, narodnim predanjima i mitološkim narativima o sovi, projekat „Songs of the Owls” Andreja Beštaka i Anje Leko postao je multimedijalno svetilište, ambijent unutar kojeg srećemo začudni obred premeštanja kostiju, u protokolu čija namena, početak i kraj ostaju izvan našeg dosega.

Robert Fenrih realizovao je beli pejzaž prostorne instalacije koja je začudno ostavila svet bez života. Rad „suddenly it was clear, yesterday is just a fever dream” postaje stanište misterioznog bića čiji pokreti stalno izmiču našim očima – to biće je u stalnom procesu metamorfoze, izbegava racionalnu i fiksnu poziciju, u apsolutnoj koegzistenciji koja u partnerstvu s prirodnim i veštačkim razbija svete subjekte.

Kolektiv ROSE predstavlja „Rose Velvet”, početak izgradnje kimeričnog, digitalnog entiteta koji poput virusa zaposeda mrežne infrastrukture. Rose je influenserka stvorena iz fotografija i audiovizuelnih zapisa troje umetnika pomoću različitih računarskih programa za obradu i veštačko generisanje podataka. Otvorena je, govori o svojim sviđanjima i nesviđanjima, ponekad okupirana banalnostima: lice je virtuelno posredovane autentičnosti.

„Rekli su mi da planeta ima nervne završetke”, otvara se kao mesto nestabilnosti, trenutnih stvarnosti u stalnim procesima postajanja i nestajanja, prelaznih subjekata i karnevalskih suspenzija, privremenih ekstenzija u nove nematerijalne, nadrealne i digitalne svetove.

*Izložba je selekcija radova mlađe generacije hrvatskih umetnika i kolektiva premijerno predstavljenih na 63. Porečkom analu koji se održao tokom leta 2023. godine.
___
Andrej Beštak i Anja Leko kombinacijom tehnika stvaraju emotivne, bizarne i fantastične ambijente. Njihova praksa uključuje instalacije, performanse i video radove, a smatraju se audiovizuelnim pripovedačima koji otvaraju emocionalni dijalog između umetničkog dela i publike. Biraju staze koje su lake, luckaste, a ponekad i karikaturalne kako bi ispričali kompleksne i teške priče.

Robert Fenrih u svojoj praksi istražuje granice slike, ambijenta i zvuka. Kroz razne medije propituje marginalne odnose dihotomija fikcije i stvarnosti, tehnologije i prirode, materije i negativnog prostora. Kroz nelinearne forme vizuelne naracije česti motiv umetnikovog rada je telo (tehnološko, kolektivno, hibridno, mutirano…) i prostor u odnosima nestabilnosti.

Kolektiv ROSE (Bruna Jakupović, Lana Lehpamer i Ivor Tamarut) bavi se performansom i audiovizuelnim instalacijama, a nastao je 2017. godine kada su izveli prvi zajednički performans koji se bavi improvizacijom i interakcijom live zvuka i slike unutar zatvorenog loopa. Kolektiv od tada nastavlja da se bavi idejama komunikacije, kolaboracije i improvizacije kroz kolektivnu umetničku ekspresiju.

KUĆĆA (Jurica Mlinarec, Klara Petrović i Luja Šimunović) je kolektiv osnovan 2021. godine sa fokusom na procesno orijentisane, eksperimentalne i istraživačke umetničke prakse. Realizovali su 36. Salon mladih „PARAZITI” (2022), 63. Porečki anale „Rekli su mi da planeta ima nervne završetke” (2023), eksperimentalni rezidencijalni program DNEVNA SOBA (2021. — danas), program Takeover 37. izdanja Salona mladih (2024), kao i niz izložbenih programa u galerijskom prostoru KUĆĆA u Zagrebu. Za jesen 2025. pripremaju 60. izdanje Zagrebačkog salona.

www.kucca.hr