Aritmologija oblika: Dragan Jelenković

Dragan Jelenković pripada generaciji umetnika koji su nastavili da razvijaju značajne promene u likovnim i semantičkim proširenjima medija skulpture, započete tokom osamdesetih godina XX veka, usložnjavajući sliku stilski heterogenih i izrazito individualizovanih skulptorskih poetika. Kao akter umetničkih zbivanja, Jelenković oscilira između beogradske scene, gde se formirao i intenzivno izlagao, i vojvođanske, gde je kroz poreklo i aktivno prisustvo u Pančevu i Novom Sadu prepoznat kao jedan od vodećih nosilaca novog senzibiliteta u skulpturi. Već u svojim prvim samostalnim i grupnim nastupima pokazao je posvećenost istraživanju formalnih i značenjskih mogućnosti različitih materijala i njihovih kombinacija (terakota, drvo, bronza, metal, filc, platno…) koje koristi za radove, odnosno, preciznije, opredmećene oblike, čije motivske reference nalazimo u specifičnom repertoaru svakodnevnih predmeta i profane ikonografije.

Ležaljke, štrudle, harmonike – neki su od vizuelnih sadržaja koje Jelenković dovodi u stanje novih pojavnosti na granici prepoznavanja, zadržavajući u njihovim konturama ili fragmentima okidače sećanja i mentalnih projekcija ambijenata, atmosfere neposrednog intimnog okruženja i unutrašnjih prostora njihovih doživljaja.

U ranim godinama stvaralaštva motiv kuće izdvojio se kao posebno polje Jelenkovićevih traganja za formama u prostoru, koje je postepeno osvajao građenjem, dekonstruisanjem i umnožavanjem minijaturnih, svedenih arhitektonskih elemenata, otvarajući njihovim iteracijama u svakoj novoj postavci šire značenjske i konotativne aspekte pojma doma. Nakon serije radova fokusiranih na ideju arhitektonične skulpture i arhetipsku sliku kuće, umetnik započinje novo poglavlje eksperimentisanja sa materijalima i sve prisutnijim promišljanjem radova u sadejstvu sa izlagačkim prostorima, okrećući se od predmeta-skulpture ka instalacionim situacijama i ekstenziji ideje oblikovanja u drugačije vrste perceptivnog iskustva.

Spektar upotrebljenih materijala postaje raznovrsniji, uključujući konkretne – staklo, klirit, aluminijumsku foliju – i efemerne, poput smese za bombone, svetla, čak i mirisa, dok radovi u finalnoj postavci dobijaju kompleksniji oblik, od site-specific intervencija do skulpturalnih ambijenata. Uvođenjem novih postupaka, materijalnih sadržaja pa i medija – uključujući digitalnu grafiku i video – u umetničku praksu, Jelenković je ostvario suštinski preokret u konceptualizovanju relacija između subjektivnog i objektivnog prostora, pomerajući fokus sa introspektivnih analiza ka refleksiji okruženja, čime je proširio opseg tematskih interesovanja usmerenih ka istraživanju savremenih civilizacijskih pojava, psihološkog stanja današnjeg pojedinca i znakova ekološke krize.

Kako primećuje istoričarka umetnosti dr Lidija Merenik, krajem devedesetih godina stanje postmedijuma u Jelenkovićevom delu u potpunosti se saobrazilo sa promenom medija izražavanja, pa je video-instalacija zauzela mesto „skulpture”, odvodeći na kraju autora u čestu primenu digitalnih tehnologija i novih vizuelno-oblikovnih pristupa.

Na izložbi u Galeriji-legatu Milice Zorić i Rodoljuba Čolakovića biće predstavljen izbor radova iz umetnikovog višedecenijskog opusa. Pored toga, biće prikazana i najnovija produkcija u kojoj Jelenković tematizuje i istražuje fenomen redefinisanja forme u kontekstu aktuelnog globalnog trenutka, uključujući nove načine komunikacije, odnos prema prirodi, diktat obilja informacija i preimućstvo digitalne slike.

Nakon završenih studija na Filološkom fakultetu u Beogradu, Odsek za italijanski jezik i književnost, Dragan Jelenković (1959) upisao je Fakultet likovnih umetnosti, gde je magistrirao 1992. godine. Njegova izlagačka delatnost obuhvata veliki broj izložbi u zemlji i inostranstvu, pri čemu je ostvario više od dvadeset samostalnih nastupa. Pored umetničke prakse, bavio se i dizajnom, bio urednik galerijskog programa, kustos i umetnički direktor međunarodnih projekata. Jedan je od osnivača multimedijalne Radionice 301 Arhitektonskog fakulteta Univerziteta u Beogradu i asocijacije umetnika Otvorena osećajnost.

Dobitnik je brojnih nagrada na jugoslovenskim i srpskim manifestacijama, uključujući Oktobarsku nagradu grada Pančeva (1997). Njegovi radovi nalaze se u kolekcijama mnogih muzeja i galerija, kao i u privatnim kolekcijama u regionu. Do 2024. godine Jelenković je radio kao profesor na Arhitektonskom fakultetu.